Middels het plaatsen van 25 chalets op een ‘Doorstroomlocatie Doezum’ wil de Gemeente Westerkwartier voldoen aan haar inspanningsverplichting om statushouders te huisvesten.
Redactioneel | Westerkwartier.nu
“Dinsdag 21 januari heeft het college een voorgenomen besluit genomen over het tijdelijk woonruimte bieden aan statushouders op Doorstroomlocatie Doezum aan de Provincialeweg 133A in Doezum. Het plan bestaat uit het plaatsen van ongeveer 25 chalets voor het huisvesten van 75 tot 100 statushouders. De gemeente wil hiervoor een overeenkomst voor drie jaar sluiten met de nieuwe eigenaar van het landgoed. In deze drie jaar wil de gemeente het landgoed inzetten voor een zogeheten doorstroomlocatie. Hier wonen statushouders tijdelijk, totdat ze door kunnen stromen naar een woning in de gemeente. Het college neemt 11 februari 2025 een definitief besluit en legt dit daarna voor aan de raad.”, zo schrijft de gemeente op haar website.
Gemeenten zijn verplicht huisvesting te regelen voor statushouders. De Gemeente Westerkwartier heeft hierin een achterstand en ziet daarom in het realiseren van deze doorstroomlocatie een oplossing hiervoor. Niet iedereen is hier gelukkig mee. Vooral op de Facebookpagina van de Gemeente Westerkwartier stromen, niet verrassend, de comments vol met negatieve reacties over “gelukszoekers” en whataboutisms over “woningen voor onze jongeren” en dergelijke.
Statushouders
Belangrijk om vast te stellen is echter dat én er hier sprake is van een wettelijke verplichting én dat het hier om statushouders gaat. Asielzoekers worden statushouders (of vergunninghouders) op het moment dat ze een verblijfsvergunning krijgen. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) koppelt deze vergunninghouders aan gemeenten. Gemeenten moeten zorgen voor passende woonruimte voor statushouders. De Rijksoverheid bepaalt elk half jaar hoeveel vergunninghouders gemeenten een plaats moeten geven om te wonen. Dit aantal staat in de taakstelling voor huisvesting vergunninghouders. De verdeling over gemeenten hangt af van hoeveel mensen er in een gemeente wonen. Grotere gemeenten moeten meer vergunninghouders woonruimte bieden dan kleinere gemeenten. (Rijksoverheid).
Statushouders moeten een plek hebben om te wonen. Een chalet is geen “luxe doorzonwoning”, niet eens een “rijtjeshuis” in de categorie sociale woningbouw! Statushouders worden ook geacht te integreren. Dat kan alleen door ze een plek te bieden ’tussen de bevolking’ en niet in een COA. Natuurlijk zijn er allerlei problemen op het gebied van huisvesting. Echter, een statushouder kun je dit niet verwijten. Laat staan ze, nadat ze een vergunning of status hebben gekregen om in ons land te wonen, met hun gezinnen op straat te laten bivakkeren..
__
Afbeelding boven: ©2025 Google (Maps)